Μύθοι και Πραγματικότητα για τα δαχτυλίδια στα Πούρα

 

Ποια είναι άραγε, στην πραγματικότητα, η ιστορική προέλευση του χάρτινου δαχτυλιδιού που «φοράνε» τα πούρα;

Για κάποιους το δαχτυλίδι των πούρων είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια, κάτι που ξεφορτώνονται χωρίς δεύτερη σκέψη. Για άλλους είναι ένδειξη κύρους αφού φανερώνει την μάρκα του πούρου που καπνίζουν. Και αποτελεί αντικείμενο έντονης διαφωνίας το αν θα πρέπει να αφαιρείται ή να παραμένει η ταινία ενώ καπνίζεται το πούρο.

Η ιστορικές ρίζες του δαχτυλιδιού (ring) στα πούρα είναι τυλιγμένες με μυστήριο και ρομάντζο. Για τους Κουβανούς, τα ιστορικά στοιχεία που αφορούν τα πούρα είναι κάτι τόσο σημαντικό όσο για εμάς το πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Και, όχι σπάνια, συναντάμε λάτρεις των πούρων που είναι συλλέκτες αυτής της μικρής, χάρτινης ταινίας και αναλύουν την ιστορία της κάθε μίας ξεχωριστά κρατώντας σαν θησαυρούς τις ετικέτες από τα πούρα που καπνίζουν καθημερινά.

Συχνά οι ταινίες αυτές είναι μικρά έργα τέχνης ενώ χρησιμοποιούνται και ως ενδείξεις γνησιότητας διαθέτοντας ολογράμματα και χαρακτηριστικά στοιχεία της κάθε μάρκας.

Σύμφωνα με τον Ορλάντο Αρτιάγκα, πρόεδρο του Havana Vitofilic Society (σύνδεσμος για τους λάτρεις της ταινίας των πούρων) οι πιο δημοφιλείς (και τελικά αναληθείς) μύθοι για την προέλευση αυτής της μικρής και χαρακτηριστικής ταινίας γύρω από τα πούρα είναι οι εξής:

Η Ρωσίδα βασίλισσα που ήταν μανιώδης καπνίστρια.

Πριν από 200 περίπου χρόνια, βασίλισσα της Ρωσίας ήταν η, κάπως αυταρχική και ιδιόρρυθμη, Μεγάλη Αικατερίνη. Φημολογείται ότι είχε διατάξει να τυλίγονται τα πούρα της με μετάξι ώστε ο καπνός να μην αφήνει λεκέδες στα δάχτυλα της. Και σύμφωνα με το μύθο, η ταινία γύρω από τα πούρα υιοθετήθηκε έκτοτε από τους μιμητές της βασίλισσας και καθιερώθηκε.

Σύμφωνα με επικριτές αυτής της ιστορίας, η Μεγάλη Αικατερίνη δεν κάπνιζε Κουβανέζικα πούρα, ή οποιοδήποτε άλλο πούρο. Και ακόμη και αν ήταν μανιακή καπνίστρια και ανησυχούσε για τους λεκέδες από τον καπνό ώστε να ζητήσει να τυλιχτούν με μετάξι, αυτό θα ήταν κάτι που θα αναθέτονταν σε κάποιον αυλικό της και όχι σε κάποιον από την Αβάνα. Η ιδιορρυθμίες της Μεγαλειότητας της δεν θα ήταν ικανές να επηρεάσουν την κατασκευαστική διαδικασία της μικρής τότε βιομηχανίας κατασκευής πούρων στην Κούβα που, άλλωστε, βρίσκονταν 5.000 μίλια μακριά.

Θεωρείται αβέβαιο, ακόμα, το ότι η Μεγάλη Αικατερίνη θα ανησυχούσε για τους λεκέδες της νικοτίνης στα δάχτυλα της, σε μια εποχή που, ιστορικά τεκμηριωμένα, η καθαριότητα του σώματος, των μαλλιών αλλά και των ρούχων ήταν πλημμελής. Τον 18ο αιώνα ήταν διαβόητη η συνήθεια των βασιλικών μελών να κάνουν μπάνιο μία φορά το μήνα. Το πιθανότερο είναι ότι η ιστορία έχει τις ρίζες της σε μια παρερμήνευση των μεταξωτών ταινιών που χρησιμοποιούνταν για να δένουν τα πούρα σε μάτσα και με την προσθήκη μιας βασίλισσας μετατράπηκε σε ένα ρομαντικό αλλά μάλλον απίθανο μύθο, που καθιστά τους Ρώσους, εφευρέτες της ταινίας στο δαχτυλίδι των πούρων.

Τα λερωμένα, λευκά, γάντια.

Οι Άγγλοι ισχυρίζονται ότι η ταινίες στα πούρα οφείλονται στη σχολαστικότητα των Δάνδηδων του 19ου αιώνα και στον τρόμο τους για τους λεκέδες στα λευκά γάντια τους. Οι Κουβανοί ιστορικοί, από την άλλη, θεωρούν απίθανη την πιθανότητα ύπαρξης κάποιου Κουβανού Δον που θα σκέφτηκε «Γιατί να μην ξοδέψουμε 5 δολάρια στο κάθε κουτί για να βάλουμε χάρτινα δαχτυλίδια στο προϊόν μας ώστε κάποιος ανόητος Άγγλος να διατηρήσει τα γάντια του καθαρά»! Αυτό, σίγουρα, θα υπονοούσε πως τα πούρα Κούβας ήταν ελαττωματικά ή βρόμικα.

Άλλωστε, σύμφωνα με τους ειδικούς, τα πούρα που είναι σωστά παρασκευασμένα δεν αφήνουν λεκέδες στα δάχτυλα όταν καπνίζονται. Και δεν θα ήταν λογικό οι παρασκευαστές των πούρων να ασχοληθούν με αυτό για χάρη μερικών ιδιόρρυθμων Άγγλων Ευγενών που είχαν πολύ περισσότερες πιθανότητες να αποκτήσουν λεκέδες στα λευκά τους γάντια από το κάπνισμα της πίπας ή των απλών τσιγάρων, που επικρατούσαν σε σχέση με το κάπνισμα των πούρων. Και τέλος, πόσοι από τους καπνιστές πούρων που φαίνονται σε πίνακες ή φωτογραφίες από εκείνη την εποχή μέχρι και σήμερα, παρουσιάζονται να κρατούν το πούρο τους από το σημείο που βρίσκεται το χάρτινο δαχτυλίδι; Αν, μάλιστα, προσέξει κάποιος τα πορτρέτα εκείνης της εποχής, οι καπνιστές συνήθως έβγαζαν τα γάντια τους όταν κάπνιζαν πούρα.

Η περίπτωση των κακοφτιαγμένων πούρων.

Η τρίτη, και ίσως πιο ανακριβής εκδοχή, είναι αυτή που υποστηρίζει ότι οι ταινίες προστέθηκαν στα πούρα ώστε να κρατούν σε συνοχή αυτά που είναι πρόχειρα κατασκευασμένα. Είναι μια θεωρία που απέχει πολύ από την αλήθεια μια και αν ίσχυε θα συναντούσαμε περισσότερο συχνά ταινίες στα φθηνά πούρα από ότι στα ακριβά.

Σύμφωνα με τους ιστορικούς της Αβάνας, οι οδηγίες που δίνονταν στους εργάτες του εργοστασίου της Partagas, που τοποθετούσαν τις ταινίες στα πούρα τόνιζαν με αυστηρότητα πως θα πρέπει να αποφευχθεί ο «περιορισμός» του πούρου από την ταινία. Και οι ταινίες τοποθετούνταν με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορούν να απομακρυνθούν με προσοχή αλλά εύκολα πριν το πούρο καπνιστεί.

Το πιθανότερο είναι πως αυτή η θεωρία δημιουργήθηκε για να εξυπηρετήσει τα σχέδια κάποιων που επιθυμούσαν να δυσφημήσουν τα Κουβανέζικα πούρα.

Η απληστία των Γερμανών.

Καθώς ξεκινούσε ο 19ος αιώνας, η δημοτικότητα του καπνίσματος πούρων ήταν συνεχώς ανοδική και οι Γερμανοί ήταν η κύριοι προμηθευτές. Ήδη, πριν το 1830, εισάγονταν στην μικρή πόλη της Βρέμης δέκα εκατομμύρια λίβρες καπνού ετησίως που το μεγαλύτερο μέρος τους χρησιμοποιούνταν στην παρασκευή πούρων. Αυτό καθιστούσε την Βρέμη ως το μεγαλύτερο κέντρο παρασκευής πούρων παγκοσμίως. Στις δεκαετίες του 1830 και 1840 τα μισά πούρα που καταναλώνονταν στην Αμερική και πάνω από το 90% των πούρων που καπνίζονταν στην Αυστρία, την Αγγλία και την Σουηδία, προέρχονταν από τη Γερμανία.

Τα Κουβανέζικα πούρα θεωρούνταν ως τα καλύτερα του κόσμου αλλά τότε, όπως και τώρα, η παραγωγή τους κάλυπτε ένα μικρό μόνο ποσοστό της παγκόσμιας αγοράς πούρων. Και παρόλο που τα Κουβανέζικα πούρα στοίχιζαν τότε 15 σεντς ενώ τα Γερμανικά πωλούνταν μόνο για 1 πένα, η ζήτηση για Habanos ξεπερνούσε την διαθεσιμότητα με αποτέλεσμα οι Κουβανοί να ξεπουλάνε όλη την παραγωγή τους. Οι αυξημένες πωλήσεις των φθηνών Γερμανικών πούρων δεν ανησυχούσε τους ιδιοκτήτες των Κουβανέζικων εταιρειών μέχρι που ανακάλυψαν ότι πωλούνταν ολόκληρα κιβώτια από αυτά, τα χαμηλής ποιότητας, πούρα ως Κουβανέζικα, φέροντας τα ονόματα διάσημων εταιριών. Η απάτη είχε τόσο μεγάλο εύρος που ο Δον Φραντζίσκο Καμπάνας (ιδιοκτήτης της εταιρείας Cabanas στην Αβάνα, εταιρείας με μεγάλο κύρος από το 1810 που ξεκίνησε να λειτουργεί έως και τη δεκαετία του 1950 που έκλεισε) δήλωσε « για κάθε ένα από τα 2 εκατομμύρια Κουβανέζικα πούρα που στέλνουμε στην Ευρώπη πωλούνται 6 εκατομμύρια!».

Οι Κουβανοί αποδίδουν την εφεύρεση της ταινίας στα πούρα στον Γουστάβο Μποκ (Gustave Bock), ιδιοκτήτη τοπικού εργοστασίου αλλά και Ευρωπαίο μετανάστη που είχε καλή γνώση των πρακτικών του Παλιού Κόσμου στο εμπόριο. Το 1830 ο Μποκ παρήγγειλε ένα χάρτινο δαχτυλίδι με την υπογραφή του και το έβαλε σε όλα τα πούρα που προορίζονταν για εξαγωγή. Και οι καταναλωτές από την πλευρά τους βρήκαν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να επιδεικνύουν στους φίλους τους το κύρος του πούρου που κάπνιζαν. Σύμφωνα με τα αρχεία στην Κούβα μέχρι το 1855 σχεδόν όλοι οι Κουβανοί κατασκευαστές πούρων που ασχολούνταν με τις εξαγωγές, τοποθετούσαν χάρτινα δαχτυλίδια στα πούρα τους και συμβούλευαν τους καταναλωτές να επιμένουν στην αγορά πούρων με δαχτυλίδι.

Αυτές είναι οι επικρατέστερες θεωρίες για την προέλευση των ταινιών στα πούρα. Το ποια θα επιλέξετε ως σωστή εξαρτάται από τα κριτήρια που θα χρησιμοποιήσετε. Η επικρατέστερη πάντως θεωρείται αυτή που ακολουθεί τα «ίχνη» του χρήματος μια και η καθαριότητα ακούγεται αδύναμη ως επιχείρημα ενώ σπάνια οι καπνιστές πούρων αφήνουν πίσω τους μονοπάτια από ξετυλιγμένα πούρα!

 

5 tips για καλύτερη απόλαυση

1.     Ξεκινάμε από την έρευνα αγοράς. Αγοράζουμε από φυσικά ή ιντερνετικά καταστήματα που προμηθεύονται τα πούρα τους από επίσημους αντιπροσώπους ώστε να διασφαλίσουμε την ποιότητα και την αυθεντικότητα τους. Αν αγοράζουμε από eshops απαιτούμε τέλεια συσκευασία και ταχεία αποστολή ώστε να λάβουμε τα πούρα μας σε άριστη κατάσταση.

 

2.    Θυμίζουμε ότι η αγορά από ιντερνετικά καταστήματα του Εξωτερικού (ακόμα και από χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης) απαγορεύεται χωρίς την καταβολή δασμών στο τελωνείο, καθώς η Ελλάδα έχει δικό της δασμολογικό καθεστώς για τα καπνικά προϊόντα. Το να λάβετε λοιπόν ένα μεγάλο χρηματικό πρόστιμο από το τελωνείο μπορεί να σας καταστρέψει την απόλαυση.

 

3.     Αγοράζουμε ένα καλό humidor, που να κλείνει καλά, αγοράζουμε ένα σωστό υγρασιόμετρο για να ρυθμίσουμε την σωστή υγρασία (περίπου 70%-72%) και προσέχουμε την θερμοκρασία να είναι σε φυσιολογικά επίπεδα (18-20 βαθμοί κελσίου). Κάθε άλλη λύση αποθήκευσης θα καταστρέψει τα πούρα. Προσοχή στο ανακάτεμα διαφορετικών πούρων μέσα στο humidor.

 

4.     Για να καπνίσουμε εκτός σπιτιού αγοράζουμε μια καλή θήκη. Το κεφάλι από τα πούρα κόβεται λίγο πριν καπνιστούν άρα έχουμε μαζί μας ένα πουροκόφτη.

 

5.     Ομοιόμορφο άναμμα σε όλη την επιφάνεια και ηρεμία στο κάπνισμα. Απότομες και συνεχείς ρουφηξιές θα ανεβάσουν την θερμοκρασία του πούρου.

 

Enjoy the Flavours

Οι Τύποι των Wrapper

“Wrapper” ονομάζεται το εξωτερικό φύλλο του πούρου και συνήθως προέρχεται από τα μεγαλύτερα φύλλα του φυτού που βρίσκονται στα πιο χαμηλά σημεία. Τυλίγεται γύρω από το πούρο και συγκρατεί το σχήμα και το περιεχόμενο του πούρου. Μπορεί να καθορίσει την γεύση και τον χαρακτήρα ενός πούρου και συνήθως τα πούρα παίρνουν το όνομα τους από το χρώμα του wrapper.

Οι διάφοροι τύποι wrapper που συναντώνται πιο συχνά είναι οι εξής:

·         “Double Claro”. Πρόκειται για ένα ελαφρύ φύλλο σε απαλό πράσινο χρώμα. Η γεύση του θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ελαφριά γλυκιά και προέρχεται από πρώιμα φύλλα που έχουν στεγνώσει γρήγορα.

·         “Claro”. Η απόχρωση του μπορεί να κυμαίνεται από ελαφρά καφέ έως κιτρινωπή. Η γεύση του είναι απαλή και προέρχεται από φυτό μεγαλωμένο κάτω από στέγαστρα.

·         “Colorado Claro”. Το χρώμα του είναι καφέ και η γεύση του είναι απαλή, μεσαίας έντασης. Προέρχεται από φυτά που μεγαλώνουν κυρίως κάτω από τον ήλιο.

·         “Colorado”. Έχει χρώμα καφεκόκκινο και η γεύση του είναι δυνατή και σχετικά πικάντικη. Προέρχεται από φυτά που μεγαλώνουν στη σκιά κυρίως.

·         “Colorado Maduro”. Έχει σκούρο καφέ χρώμα και γεύση πλούσια και αρωματική. Συλλέγεται από φυτά που προέρχονται από κουβανέζικους σπόρους.

·         “Maduro”. Είναι wrapper με πολύ σκούρα καφέ, ακόμα και μαύρο χρώμα. Έχει πλούσια, αρωματική γεύση και έχει ωριμάσει για περισσότερο διάστημα.

·         “Obscuro”. Είναι μαύρου χρώματος και έχει εξαιρετικά δυνατή γεύση. Προέρχεται από τα φύλλα που βρίσκονται στην κορυφή του φυτού.

Καλλιέργεια του Καπνού και Διαδικασία Παρασκευής των Πούρων

 

Το Αρχιπέλαγος της Κούβας βρίσκεται κοντά στον Τροπικό του Καρκίνου. Η δυτική περιοχή του, εκεί που παράγεται ο καλύτερος καπνός παγκοσμίως, έχει μέση υγρασία της τάξης του 79%, μέση ετήσια θερμοκρασία 25 βαθμών Κελσίου και αρκετή βροχόπτωση. Σε αυτές τις ιδιαίτερες κλιματικές συνθήκες, προστίθεται η ευνοϊκή χημική σύσταση και οι ιδιότητες του εδάφους στην Κούβα που είναι εξαιρετικές για την καλλιέργεια καπνού. Και τέλος, είναι η εμπειρία και η φροντίδα των εργαζόμενων στην παραγωγή του κουβανέζικου καπνού που σε συνδυασμό με τα παραπάνω διατηρεί την υψηλή ποιότητα του προϊόντος.

Η διαδικασία της καλλιέργειας ξεκινά με την φύτεψη των σπόρων στην ειδικά διαμορφωμένη περιοχή για γονιμοποίηση όπου και παραμένουν επί 40 ημέρες έως ότου να είναι έτοιμοι για μεταφύτεψη στη φυτεία. Η διαδικασία αυτή γίνεται σε διάφορα στάδια και ξεκινά τον Οκτώβριο.

Τα φύλλα μαζεύονται από το φυτό μεταξύ 45 και 80 ημερών από την φύτεψη.  Η διαδικασία συλλογής και ωρίμανσης συνδιάζει τη χρήση ζέστης και σκιάς με τέτοιο τρόπο ώστε να μειώνεται η περιεκτικότητα σε σάκχαρα και νερό χωρίς να σαπίζουν τα μεγαλύτερα φύλλα. Η όλη διαδικασία και η διάρκεια της εξαρτάται από τον τύπο του καπνού και το επιθυμητό χρώμα στα φύλλα. Στη συνέχεια, στους χώρους διαλογής, έμπειροι εργάτες (στην πλειοψηφία τους γυναίκες) πολύ προσεκτικά επιλέγουν, ταξινομούν και αξιολογούν τα φύλλα.

Στη συνέχεια μεταφέρονται στις βιοτεχνίες όπου τα φύλλα που προορίζονται για το εξωτερικό τύλιγμα (wrappers) χωρίζονται και ραντίζονται με νερό για να ανακτήσουν την υγρασία που έχασαν κατά τη διαδικασία και να πάψουν να είναι τόσο εύθραυστα. Οι διαλογείς αργότερα θα τα χωρίσουν ανάλογα με το μέγεθος και το χρώμα τους. Με υγρά δάχτυλα τρίβουν, μαλακώνουν και εξετάζουν κάθε φύλλο. Μετά επιλέγουν 18 με 20 διαφορετικούς τύπους φύλλων που θα χρησιμοποιηθούν για το εξωτερικό περίβλημα του πούρου. Η πιο απαιτητική δουλειά είναι αυτή του κατασκευαστή (τυλιχτή) των πούρων. Τοποθετεί μισό φύλλο καπνού ως βάση του εσωτερικού τυλίγματος πάνω στον πάγκο του και μέσα σε αυτό τοποθετεί τα φύλλα που θα χρησιμοποιηθούν για το γέμισμα και τα τυλίγει φτιάχνοντας μια δεσμίδα και δίνοντας της το σχήμα του πούρου. Στη συνέχεια, μαλακώνει το εξωτερικό φύλο (wrapper), ισιώνει τις άκρες με το μαχαίρι του και το τυλίγει γύρω από τη δεσμίδα που έχει δημιουργήσει ώστε να συγκρατήσει την συνοχή του περιεχομένου της. Το ίσιο μέρος του μαχαιριού του χρησιμοποιείται για να επιτευχθεί το τέλειο τελείωμα στο πούρο και για να δώσει σχήμα στο άκρο που τοποθετείται στο στόμα του καπνιστή. Έπειτα, το πούρο τοποθετείται στην γκιλοτίνα και κόβεται στο επιθυμητό μήκος.

Αφού τελειώσει η διαμόρφωση και το πούρο πάρει το τελικό του μέγεθος, τυλίγεται με κορδέλα προσεκτικά σε πακέτα των 50 κομματιών. Στη συνέχεια κατευθύνονται στους θαλάμους καπνίσματος με κενό αέρα ώστε να απολυμανθούν και τοποθετούνται σε ειδικές ντουλάπες όπου παραμένουν για τρεις εβδομάδες ώστε να απομακρυνθεί η περιττή υγρασία. Μετά καταλήγουν στο τμήμα διαλογής όπου κατηγοριοποιούνται και γίνεται ο ποιοτικός έλεγχος και τοποθετείται το χαρακτηριστικό δαχτυλίδι (Al Anillado).

Η συντήρηση των πούρων γίνεται σε ειδικά ξύλινα κουτιά ‘ή υγραντήρες όπου είναι εύκολο να διατηρηθούν οι σωστές συνθήκες ώστε το πούρο να μην χάσει την υγρασία και το άρωμα του. Ακόμα και σε περίπτωση που ένα πούρο χάσει την υγρασία του αν έχει συντηρηθεί σωστά είναι δυνατόν να την επανακτήσει αν και η απώλεια των φυσικών ελαίων που περιέχονται στα φύλλα του καπνού θα επηρρεάσει την γεύση και το άρωμα του.

Η Καταγωγή των Πούρων

 

Ο καπνός ως φυτό προέρχεται από την Νότια Αμερική. Δεν είναι εύκολο να προσδιοριστεί ακριβώς η χρονική περίοδος που εισήχθη στην Κούβα αλλά πιθανολογείται να συνέβη μεταξύ 3000 και 2000 π.Χ. . Οι ιθαγενείς της Κούβας θεωρούσαν τον καπνό ως ένα θαυματουργό θεραπευτικό φυτό και είχε σημαντική παρουσία στις θρησκευτικές, πολιτικές και κοινωνικές τελετουργίες. Αποτέλεσε σημαντικό κομμάτι όχι μόνο της αγροτικής παραγωγής αλλά και της καθημερινής τους ζωής.

Η πρώτη επαφή των Ευρωπαίων με το φυτό αυτό έγινε με τις πρώτες εξερευνητικές αποστολές στην Αμερική. Η γνωριμία της Ευρώπης με τον καπνό χρεώνεται στον Ισπανό εξερευνητή Χριστόφορο Κολόμβο. Τρία μέλη του πληρώματος του στη διάρκεια του ταξιδιού που πραγματοποιήθηκε το 1492, οι Rodrigo de Jerez, Hector Fuentes Και  Luis de Torres, φημολογείται ότι ήρθαν πρώτοι σε επαφή με τον καπνό στο νησί Ισπανιόλα (μετέπειτα Δομινικανή Δημοκρατία) όταν οι ιθαγενείς τους έκαναν δώρο αποξηραμένα φύλα που σκόρπιζαν μια ιδιαιτερη μυρωδιά. Ο καπνός ήταν παρόν σε όλα τα νησιά της Καραϊβικής και τον συνάντησαν ξανά όταν εγκαταστάθηκαν στο νησί της Κούβας. Οι ναυτικοί του, τότε, ανέφεραν ότι οι ιθαγενείς κάπνιζαν μια πρωτογονη μορφή πούρου με στριμμένα φύλλα καπνού τυλιγμένα σε άλλα φύλα. Τότε ανακάλυψαν ότι μπορούσε να αποτελεί πηγή μεγάλης απόλαυσης και ξεκίνησαν να καπνίζουν μια μορφή πρωτόγονων πούρων και το χόμπυ αυτό διαδόθηκε πρώτα στην Πορτογαλία και την Ισπανία και στη συνέχεια στη Γαλλία (πιθανότατα από τον πρέσβη Jean Nicot από τον οποίο πήρε το όνομα της και η νικοτίνη. Στην συνέχεια η συνήθεια του καπνίσματος εξαπλώθηκε στην Περσία, την Ιαπωνία, την Τουρκία και τη Ρωσία όπου και καθιερώθηκαν οι πιο απάνθρωπες τιμωρίες στους καπνιστές. Περιέργως, καθώς οι περιορισμοί για το κάπνισμα κέρδιζαν έδαφος, ο καπνός όλο και περισσότερο χρησιμοποιούνταν για ιατρικούς λόγους.

Στις 11 Απριλίου 1717, ο βασιλιάς Φίλιππος ο 5ος, καθιέρωσε μονοπώλιο όσον αφορά τα φυτά του καπνού που αναπτύσσονταν στην Κούβα (Estanco del Tabaco). Οι καλλιεργητές που αψηφούσαν αυτό το νόμο θανατώνονταν. Το μονοπώλιο παρέμεινε σε ισχύ μέχρι τις 23 Ιουνίου 1817, ημερομηνία που το βασιλικό συμβούλιο αποφάσισε να επιτρέψει την διακίνηση του καπνού μεταξύ Κούβας και του υπόλοιπου γνωστού κόσμου αρκεί αυτή να γίνονταν μέσω των Ισπανικών λιμανιών.

Δεν χρησιμοποιήθηκαν σκλάβοι για την καλλιέργεια του καπνού στην Κούβα. Τον καπνό καλλιεργούσαν μετανάστες από τα Κανάρια Νησιά και ήταν αυτοί που έθεσαν τα θεμέλια για την για μια πολύ ιδιαίτερη κάστα, αυτή των Κουβανών καλλιεργητών. Κατά το 1859 υπήρχαν περίπου 10.000 φυτείες καπνού και περίπου 1.300 βιοτεχνίες πούρων στην πρωτεύουσα της Κούβας. Στα τέλη του 19^ου αιώνα ο Ισπανος κατασκευαστής πούρων, Vicente Martinez Ybor ήταν ο πρώτος από μια σειρά κατασκευαστών που μετακόμισε τη βιοτεχνία πούρων του στην περιοχή Key West  της Florida για να αποφύγουν τον Δεκαετή Πόλεμο και στη συνέχεια μετεγκαταστάθηκαν στην Tampa και στην καινούργια τότε βιομηχανική πόλη Ybor (μετά από μια καταστροφική πυρκαγιά που κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος του Key West. Με την είσοδο του 20ου αιώνα η συνθήκες στην Κούβα ήταν εξαιρετικά επισφαλείς μια και οι καταστροφικές μάχες για ανεξαρτησία είχαν μόλις τελειώσει και περί το 1929 η Ybor και η West Tampa απέκτησαν το ψευδώνυμο «Παγκόσμια Πρωτεύουσα του Πούρου» χάρη στην παραγωγή πάνω από 500 εκατομμύριων πούρων Αβάνας.

Στη Νέα Υόρκη κατασκευάζονταν πούρα από ιδιώτες στα διαμερίσματα τους μέχρι που εκδόθηκε πολιτειακός νόμος που καθιστούσε αυτή την πρακτική παράνομη. Παρόλο που σήμερα πολλά πούρα παρασκευάζονται σε μηχανές εξακολουθεί η παραγωγή χειροποίητων πούρων στην Κούβα και την Κεντρική Αμερική και είναι ένδειξη ποιότητας και πρεστίζ η αναγραφή «Totalmente a mano” (πλήρως χειροποίητο) που συναντάται σε αυτά τα πούρα.